Augustus! De maand die zonder einde leek, terwijl de dagen vlogen. Of andersom. In ieder geval was ik mijn tijds- en datumbesef vaak kwijt.

Net voor het augustus werd reden we naar Denemarken. Daar waren zeeën van tijd. Ik zwom zo vaak ik wilde, want bij beide plekken waar we verbleven was er een zwemplek op loopafstand. Wat een verrukkelijke luxe, ik kon mijn geluk niet op. Verder struinden we er door musea en straatjes, weten we nu alles van Hans Christian Andersen, lazen we dikke boeken in fijne appartementen en zochten we naar de beste koffietentjes (en vonden die soms ook). Ja. Ik houd van Denemarken en ik houd van Floris, dus dat kwam allemaal heel goed uit. 🙂

Het was juli. Een maand met werk, maar ook veel vrijheid. Ik rondde opdrachten af en deed lekker veel kaarten naar verkooppunten op de post. Ik was iets minder op kantoor, het was ook tijd voor andere dingen.

Juli bracht bloemen uit/in de tuin, kijk maar hoe mooi! En vijgen. Eerst eentje, toen nog een, en toen bleven ze maar komen. Ja, ik was vaak in de tuin. Met ontbijt, een boek, koffie uit mijn nieuwe Nijntje-mok. 🙂 

Het was juni. De maand van volle zon en lange lichte dagen. En het was een maand van buiten: buitenshuis en buiten in de tuin. Met beide benen in het leven.

Juni bracht lekker veel live muziek. Wat is dat toch, dat er in juni altijd zoveel mooie concerten zijn? Ik trapte de maand af met een waanzinnig mooi concert van saxofonist & componist Lotte Pen. Om te huilen zo mooi, het raakte me diep. Een paar dagen later was er een muzikale reis van The Wanderer in de Dominicus. En verderop in de maand was ik bij Sleeping At Last in Tivoli. Wat een bijzondere avond was dat.

Het was een maand van beweging. Ik begon weer met hardlopen. Niks pretentieus’, gewoon mijn kleine rondje, drie keer in de week. Fijn om er weer ritme in te hebben. En ik reisde veel, meerdere keren per week in de trein het land door. Voor die concerten, maar ook voor coachingstaferelen. Het was fijn om in een paar verschillende sessies uit te kunnen diepen wat me bezighield. Groetjes uit mijn binnenwereld, waar altijd wat te beleven is. En lang leve lieve helpers. :-)

En dan was er de tuin! Die kreeg een heuse upgrade. Ook daarbij schakelde ik wat hulp in, want een deel van onze beplanting was de afgelopen jaren de weg kwijtgeraakt. Fijn mens Barbera overlaadde onze tuin met liefde en samen kozen we bloemen voor de lege plekken. Ik leerde zoveel bij. Ondertussen praatten we eindeloos over het leven, daar ga ik ook altijd goed op. Op een hete zaterdag zette ik zelf de nieuwe plantjes erin en nu beginnen ze voorzichtig te bloeien. Ik ben er helemaal blij mee.

Laat me nog iets schrijven over mei. Het was een volle, ietwat wilde maand. Een beetje zoals de blauwe regen bij ons in de tuin: onstuimig neemt ‘ie de hele pergola in, met uitlopers naar alle kanten. De bloemen vormden deze maand een zee van blauwe regen op de grond.

Mijn agenda zat ongeveer zo vol als die pergola, maar dan gevuld met opdrachtwerk. Voor het eerst dit jaar zat ik er weer tot over mijn oren in. Een logovoorstel naar de ene klant, een proefdruk bestellen voor de volgende, een koffiedate over een samenwerking, een zoomafspraak voor iets anders, et cetera. Ik kon me er vrij makkelijk aan overgeven, de werkdagen vlogen voorbij.

Uitlopers waren er ook, naar vrijwel alle richtingen. Ik reisde naar Amsterdam, Utrecht, Deventer, Amersfoort, Zeeland, Limburg, Nijmegen, Groningen. Lieve mensen, mooie plekken, fijne ontmoetingen. In Limburg verbleven Floris en ik een heel weekend, o.a. om mijn verkooppunten daar eens te bezoeken. Dat was leuk. :-)

Mei was ook een maand waarin ik me zorgen maakte over de wereld. Nog meer dan eerst. Wat er in Gaza gebeurt en hoe de Nederlandse overheid daaraan bijdraagt, vind ik niet te verteren. Het druist in tegen alles waar ik voor sta. En ook de berichten van Faber en Wilders over vluchtelingen maakten me boos. Dat gedoe over een uitje naar de Efteling.. we waren zelf net terug uit Disneyland en gingen een dagje naar Walibi. Juist daarom stak het me extra. Hoe kan er zo onmenselijk gesproken worden over mensen als jij en ik? Het hield me bezig en wakkerde iets in me aan. Ik was blij met de acties van Because We Carry, de posters van Peace Now, de rode-lijndemonstratie en al die andere tegengeluiden. En ondertussen zoek ik verder naar mijn eigen stem hierin.